Aramis
Metoda Tomatisa (audio-psycho-fonologia)
została stworzona przez profesora Alfreda Tomatisa, otolaryngologa i chirurga urodzonego w Nicei w 1920 roku, którego oboje rodzice byli Włochami. Od roku 1945 prof. Tomatis poświęcił swoje życie, najpierw we Francji, potem za granicą (Kanada, Stany Zjednoczone, Europa, gdzie jego teorie i ich zastosowanie są szeroko rozpowszechnione) badaniom nad słuchem, językiem i komunikacją, podkreślając w ten sposób związek istniejący pomiędzy uchem, językiem i psychiką. Prof. Tomatis prowadził swoje badania najpierw w laboratorium audiologii Francuskich Sił Powietrznych, a następnie w swoim centrum audiologii medycznej. Analizując grupę osób pracujących w szczególnie hałaśliwym otoczeniu (stanowiska testowe silników reakcyjnych i spalinowych, nitowanie blach w stoczniach, młot pneumatyczny itp.), zaobserwował, że częstotliwości dźwięków, których ucho nie było w stanie odebrać, były takie same jak te, których głos nie był w stanie wytworzyć. Kontynuując swoje badania na większej i bardziej zróżnicowanej grupie osób (wśród których byli również śpiewacy) Tomatis wywnioskował, że była to cecha właściwa każdego badanego: osoba, która nie potrafiła odtworzyć wokalnie owych częstotliwości, nie była w stanie ich usłyszeć.
Jakiś czas później profesor Raoul Husson, ważny francuski badacz fonacji i języka pracujący w Laboratorium Fizjologii Funkcji na Sorbonie udowodnił, że każda zmiana sposobu słyszenia powoduje zmianę emisji wokalnej. Potwierdził więc odkrycie Tomatisa – które Husson nazwał “efektem Tomatisa” - że aparat fonacyjny wytwarza częstotliwości, które system słuchowy jest w stanie odebrać.
Ucho elektroniczne, którego używamy w ramach Metody Tomatisa (audio-psycho-fonologia), jest przetwornikiem analogowym. Niektóre właściwości funkcjonowania tego urządzenia przypominają ucho ludzkie w jego mechanizmach słuchania. Jest przystosowane do przekazywania dźwięków do kory mózgowej, a następnie za pośrednictwem sieci zwanymi ,,integratorami" do całego organizmu . Ten układ funkcjonuje w rytmie analogowym, który odpowiada impulsom neurofizjologicznym w ludzkim organizmie. Dlatego należy pamiętać, że w naszym działaniu może być używany jedynie zestaw terapeutyczny (elektroniczne ucho, słuchawki, mikrofon, itp.) działający na zasadach analogowych. Ma to na celu zapewnienie maksymalnej stymulacji (naładowania) ośrodków w korze mózgowej. W celach terapeutycznych niezbędne jest uwzględnienie wymogów układu nerwowego człowieka, który nie przeszedł tak szybkiego procesu rozwoju, jak współczesne technologie. Mózg musi być traktowany jak ogromna sieć, której celem jest zebranie wszystkich komórek do działania w zgodzie i jedności; w zależności oczywiście od ich indywidualnych funkcji, które wyróżniają je wewnątrz ich planu funkcjonowania.
integracja
sensoryczna
Integracja sensoryczna jest procesem neurologicznym, który organizuje wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób, by mogły być użyte do celowego działania.
metoda tomatisa
Metoda treningu słuchowego opracowana w XX wieku, której głównym celem jest wspieranie funkcji słuchowej człowieka, co ma wpłynąć na poprawę koncentracji, kreatywności, rozwój zdolności lingwistycznych i komunikacyjnych.
sensoplastyka
Sensoplastyka jest takim rodzajem plastyki, który wykorzystuje wszystkie zmysły i jest przeznaczona dla wszystkich dzieci w wieku od 0 do 100 lat.
Kontakt