Program Terapii Tomatisa określony jest przez standardy dyscypliny nazwanej audio-psycho-fonologią. Podstawowym założeniem jest „poprowadzenie” pacjenta drogą umożliwiającą idealne słyszenie dźwięku. Terapia Tomatisa nawiązuje do momentu jego poczęcia, ponieważ od chwil związanych z rozwojem w łonie matki zależy jakość słuchania, a tym samym możliwości mówienia i pisania.

Nawet najwspanialsza „cielesna" komunikacja z płodem w łonie matki jest obarczona ryzykiem niedoskonałości. Długa droga, którą głos musi przebyć zanim z otoczenia dotrze do płodu, poważne zagraża i stwarza niebezpieczeństwo, że ta wzajemna komunikacja może być w dowolnym okresie rozwoju zakłócona lub wręcz niemożliwa. Cała metoda działa w oparciu o fakt, że dziecko po urodzeniu kontynuuje budowanie rozpoczętej w życiu płodowym swojej więzi z matką. W dalszej kolejności rozpoczyna tworzenie więzi z ojcem, a dopiero na końcu z całym społeczeństwem.

Terapię rozpoczyna się od „dialogu” wewnątrzmacicznego, a kończy na wprowadzeniu pacjenta w kontekst społeczny. Kiedy „okno dialogu” jest zamknięte lub otwarte w niewielkim stopniu, terapię należy rozpocząć od podstaw. Dopiero w kolejnych etapach można przejść do aspektu społecznego, który jest elementem bardzo osobistym. W ten sposób ucho cofnięte jest do warunków bardzo odległych, najwcześniejszych, jakie możemy odtworzyć. Musimy pamiętać, że płód słyszy w sposób specyficzny dla środowiska wodnego – zanurzony jest przecież w płynie owodniowym.

Podczas terapii do uszu pacjenta dociera dźwięk zmodyfikowany przez filtry. Wywołany efekt jest taki sam, jak podczas słuchania głosu w środowisku wodnym. Zwykle wykorzystuje się do tego głos matki, ponieważ w życiu płodowym jest podstawowym źródłem dochodzących do płodu dźwięków. Matka proszona jest o czytanie przez pół godziny tekstu, który mógłby wyzwolić u pacjenta pozytywne emocje. Nagrany głos przechowywany jest w sposób umożliwiający jego odtworzenie poprzez filtry z zachowaniem wysokich częstotliwości. W przypadku, kiedy nie można użyć głosu matki (śmierć, rozwód, głos jest zbyt "ubogi") w terapii korzysta się wyłącznie z filtrowanej muzyki  . Doświadczenie pokazuje, że szczególnie skuteczne są utwory zbliżone do muzyki Mozarta i chorałów gregoriańskich.

Po kilku sesjach słuchania  dźwięków filtrowanych  powstaje sytuacja, kiedy ucho słyszy w sposób charakterystyczny dla środowiska wodnego. W późniejszym etapie, podczas jednego spotkania filtr może przejść od 8000 Hz do 100 Hz, co odzwierciedla kluczowy moment, czyli narodziny. Wpływ tego etapu na pacjenta jest zazwyczaj bardzo silny. Ten moment nazywa się "narodzinami dźwiękowymi". Po „narodzinach dźwiękowych” rozpoczyna się faza aktywna, której zadaniem jest przygotowanie do zadań społecznych oraz budowanie struktur języka. Kolejnym elementem terapii, który należy przeprowadzić, jest rozwinięcie umiejętności językowych, samokontroli oraz wykształcenie umiejętności adaptacyjnych do warunków i wymagań otaczającego środowiska.

źródło:
acousticsystem.ch